آداب و اخلاق صوفیان

آداب و اخلاق صوفیان

هرچند آداب و اخلاق صوفیان همانند راه و رسم انسان‌های ممتاز و کامل است، نمونه‌های برجسته آنها را یادآوری می‌کنیم تا صوفیان را به کارآید و دیگران را معرفت افزاید:

ـ صوفی همه خلق را بر خود مقدم می دارد.

ـ صوفی انصاف می‌دهد، اما از کسی انصاف نمی‌خواهد.

ـ صوفی به دیگران کمک و محبت می‌کند، اما از کسی انتظار کمک و محبت ندارد.

ـ صوفی خودخواه و خودبین نیست.

ـ صوفی خدمتگزار خلق است.

ـ صوفی حقوق مردم را رعایت می‌کند.

ـ صوفی همه موجودات را دوست می‌دارد.

ـ صوفی تمامی زیبایی‌ها را که مخلوق خداوند است، می‌ستاید.

ـ صوفی دلی بی‌کینه دارد و با هیچکس دشمن نیست.

ـ صوفی خود را به زحمت می‌اندازد تا دیگران به راحت برسند.

ـ صوفی زخم زبان ندارد و با مردم به مهربانی و احترام برخورد می‌کند.

ـ صوفی بدبین نیست و به همه مسائل با دیده خوش‌بینی نگاه می‌کند.

ـ صوفی به هیچ عنوان از کسی نمی رنجد.

ـ صوفی از دیگران شکایتی و از خود حکایتی ندارد.

ـ صوفی بخل و حسد نمی‌ورزد.

ـ صوفی تندخو و پرخاشگر نیست.

ـ صوفی بر سر پیمان خود تا پای جان می‌ایستد.

هرکه خود را صوفی شمارد و دارای این آداب و اخلاق نباشد، کسوت درویشان را به عاریت پوشیده و چه بسا که بدنام کننده نکونامی چند است.

دکتر جواد نوربخش - چهل کلام و سی پیام (دفتر اول)