چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست .. سخن شناس نه ای جان من خطا اینجاست

خرابات مغان

خربات همان مقام مستی و نیستی و فراغت کلی از هوای نفس و خود پرستی است .

خراباتی شدن از خود رهایی است 

خودی کفر است ور خود پارسایی ست 

گلشن راز . شیخ محمود شبستری .                                                                                                                                                                   

با تو  به خرابات اگر گویم راز 

به زانکه به محراب کنم بی تو نماز 

ای اول و ای آخر خلقان همه تو 

خواهی تو مرا بسوز و خواهی بنواز

حکیم عمر خیام                                                                                                                                                                                                      

هرکو به خرابات نشد بی دین است 

زیرا که خرابات اصول دین است 

عین القضات همدانی                                                                                                                                                                                             

برگرفته از کتاب " در صحبت حافظ " بقلم  دکتر حسین الهی قمشه ایی                

چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست        سخن شناس نه ای جان من خطا این جاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی آید                          تبارک الله از این فتنه ها که در سر ماست

در اندرون من خسته دل ندانم کیست                 که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب         بنال هان که از این پرده کار ما به نواست

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود                   رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

نخفته ام ز خیالی که می پزد دل من               خمار صدشبه دارم شرابخانه کجاست

چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم                  گرم به باده بشویید حق به دست شماست

از آن به دیر مغانم عزیز می دارند                     که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

چه ساز بود که در پرده می زد آن مطرب     که رفت عمر و هنوزم دماغ پر ز هواست

ندای عشق تو دیشب در اندرون دادند              فضای سینه حافظ هنوز پر ز صداست