قرآن کریم
ۖ وَرَحْمَتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْءٍ ۚ ( سوره مبارکه اعراف آیه 156)
رحمتم همه چیز را فرا گرفته است،
الهی ،شکر مخلوق تو نتوانم ، شکر تو چون توانم؟!
خود شکر خود گویی،
الهی شکر تو گویم که به خود خواندی ..
چون نمودی خودهایم ، دانم که ندانم ..
رستن از خود چون توانم ؟
ای برساننده به خود و رساننده به خود،
برسانم ،که کس نرسید به خود
هیچ کسی به خویشتن ره نبرد بسوی او
بلکه به پای او رود هر که رود به کوی او
گرچه وصالش نه به کوشش دهند
آنقدر ای دل که توانی بکوش
خواجه حافظ شیرازی
من بیتو دمی قرار نتوانم کرد..
احسان تو را شمار نتوانم کرد..
گر بر تن من زبان شود هر مویی..
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد ....
إِلَهِی فَلَکَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دَائِماً سَرْمَداً ..
با نام و یاد تو آغاز کنیم و با حمد و سپاس تو به پایان بریم ،
وآخرین دعای ما ..
«و آخر دعوانا
الحمد لله رب العالمین»
الحمدلله علی کل نِعْمَة
الحمدلله علی کل حال ..
الحمدولله ظاهرا و باطنا و اولا و آخرا
وصلی الله علیه محمدا و آل محمد